Share This

Συνέβη το 1887 – σχεδόν 120 χρόνια από σήμερα – όταν στο γήπεδο τέννις του Γουίμπλετον, έγινε κάτι πρωτάκουστο! Για πρώτη φορά στην ιστορία του αξιοπρεπούς τερέν εμφανίστηκαν οι γυναικείοι αστράγαλοι…ακάλυπτοι! Ανήκαν Λόττι Ντοτ, πρωταθλήτρια εκείνης της χρονιάς, και κατά λάθος «πέτρας σκανδάλου», μιας και η προκλητική της αμφίεση, δεν ήταν τίποτε άλλο, από την σχολική της ποδιά. Δικαιολογημένα βέβαια, αφού η Ντοτ δεν ήταν παρά μόλις 15 ετών .

Με εξαίρεση την μικρή Ντοτ, οι υπόλοιπες τεννίστριες, ακολουθούσαν κατά γράμμα τις προτροπές της Βασίλισσας Βικτώριας, που όπως λέγεται, συμβούλευε την πριγκίπισσα Μαρία-Λουίζα ως εξής : «Δοκίμασε την νέα τρέλλα του τέννις, αγαπητό μου παιδί, αλλά με... κόσμια αμφίεση .. σαν να βγαίνεις περίπατο την Κυριακή» .

Έτσι οι πρώτες τεννίστριες, εμφανίστηκαν στο τερέν ντυμένες με μακρύ φόρεμα με πιετάκια και κολλητό μπούστο, κορσέ και τεράστιο καπέλλο.

Όσο για τους άντρες, αυτοί φορούσαν, μακρύ παντελόνι, πουκάμισο με φαρδιά μανίκια , σκληρό κολλάρο γραβάτα και παναμαδάκι. Απαραίτητο αξεσουάρ του τέννις, η ποδιά με τις τσέπες για τα μπαλάκια. 

Μέχρι το 1880, οι τεννίστριες, προτιμούσαν τα φωτεινά χρώματα στα ρούχα τους. Το λευκό, μπήκε στη ζωή τους για να λύσει ένα βασικό πρόβλημα :Να κρύψει τους λεκέδες του ιδρώτα.

Το 1903 η για 5η φορά πρωταθλήτρια του Γουίμπλετον, Σάρλοτ Στερν εμφανίζεται με λευκή φούστα και μπλούζα, λέγοντας : «Αν παίζουμε τέννις ντυμένες σαν να πηγαίνουμε σε garden- party, οι θεατές, δεν θα προσέχουν το παιχνίδι μας, αλλά το ντύσιμο μας» . Το 1905 η Μαίη Σάττον, αναστάτωσε το συντηρητικό κοινό του Γουίμπλετον, όταν ξαναμμένη σε κάποια κρίσιμη φάση του παιχνιδιού, ανασήκωσε τα μανίκια του φορέματος της, μέχρι τους αγκώνες. Παρά τις διαμαρτυρίες του «βρεττανικού πρωτοκόλλου», το κορίτσι από την Καλλιφόρνια, αναδείχτηκε πρωταθλήτρια. 

Το 1919 , η Γαλλίδα Σουζάν Λενγκλέν, η «πριμαντόνα» του τέννις, εμφανίστηκε με κοντή πλισσέ φούστα, μπλούζα με κοντά μανίκια, και … χωρίς κορσέ και μισοφόρι .Τα μαλλιά της τα συγκρατούσε μια φαρδιά μεταξωτή κορδέλλα σαν «μπαντώ»Η κορδέλλα αυτή ονομάστηκε αργότερα «κορδέλλα Λενγκλέν» και το περιοδικό Punch, δημοσίευσε γελοιογραφίες, όπου το «μπαντώ» έπεφτε στα μάτια της παίκτριας και το τέννις, γινόταν…τυφλόμυγα.

Το 1920 , οι φουστίτσες του τέννις, κονταίνουν ως το γόνατο και είναι πλισσέ. Τα μπλουζάκια…δεν έχουν μανίκια ! 

To 1923 εμφανίζεται η «ζυπ-κυλότ» και δυο χρόνια μετά, τα … σορτς. Αντίθετα οι τεννίστες (άνδρες), κατάφεραν να απαλλαγούν από τα μακριά τους παντελόνια, μόλις το 1950!

Με την πάροδο του χρόνου αντιλαμβανόμαστε ότι οι απαιτήσεις της κοινωνίας συνεχώς μεταβάλλονται και μαζί με αυτές και το στυλ του ντυσίματος. Όπως και να χει όμως η πραγματική κομψότητα είναι μέσα στο μυαλό...αν την έχεις, όλα τα υπόλοιπα έρχονται από αυτήν... 

Ιλιάνα Δράκου